زین ساز مگو تا نفست سرمه نوا نیست

سرمایهٔ این قافله جز بانگ درا نیست

کم جست ازین کیش خدنگی که خطا نیست

پست است به حدی که درین خانه هوا نیست

گر رشته و تابی ست به هم تنگ قبا نیست

جنس عرق سعی زدگان حیا نیست

دستی که بلندی رسدش باب دعا نیست

خوابی ست که در خواب پر و بال هما نیست

گر دل نکشد رشته ، نفس آبله پا نیست

جز ما چه متاعی ست که در خانه ما نیست

گر جلوه تغافل زند آیینه گدا نیست

گر غیر خدا فهم کنی غیر خدا نیست

آن دست حنا بسته که جز رنگ حنا نیست

گل فکر اقامت چه کند رنگ بجا نیست