به خیال آن عرق جبین زفغان علم نزدی چرا

گل و لاله جام جمال زد، مه نو قدح به کمال زد

ز سواد مکتب خیر و شر، نشد امتیازتوصرفه بر

به عروج وسوسه تاختی ، نفست به هرزه گداختی

به توگر زکوشش قافله، نرسید قسمت حوصه

زگشاد عقدة کارها همه داشت سعی ندامتی

اگر آرزو همه رس نشد، ز امید مانع کس نشد

به متاع قافلهٔ هوس چونماند الفت پیش وپس

خط اعتبار غبار هم به جریده تو نبودکم

نتوان چوبیدل هرزه فن به هزارفتنه طرف شدن