شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۲۶۲۸
بیدل دهلوی
بیدل دهلوی( غزلیات )
38

غزل شمارهٔ ۲۶۲۸

نیست محروم تماشا جوهر اندر آینه
جلوه می خواهی نگه می پرور اندر آینه
دل چو روشن شد هنرها محو حیرت می شود
موج جوهر کم زند بال و پر اندر آینه
حیف آگاهی که باشد مایل و هم دویی
گر به معنی آشنایی منگر اندر آینه
صانع از مصنوع اگر جویی به جز مصنوع نیست
عکس می گردد عیان اسکندر اندر آینه
بس که پیدایی درین تهمت سرا آلودگی ست
دامن تمثال می بینم تر اندر آینه
رنگ حال نیک و بد می بینم اما خامشم
سرمه دارم درگلو چون جوهر اندر آینه
هیچ نقشی بر دل آگاه نفروشد ثبات
می نماید کوه هم بی لنگر اندر آینه
دل مصفاکرده را از خودنمایی چاره نیست
بیند اول خویش را روشنگر اندر آینه
حسن بیرنگی که عالم صورت نیرنگ اوست
عرض تمثال که دارد باور اندر آینه
کیست دل کز جلوهٔ طاقت گدازش جان برد
حسرت اینجا می شود خاکستر اندر آینه
تا شود روشن که بیمار محبت مرده نیست
از نفس باید فکندن بستر اندر آینه
بیدل اظهار هنر محرومی دیدار بود
خار راه جلوه ها شد جوهر اندر آینه