کاسهٔ چشم را صداست نگاه

مژه تا نیست بی عصاست نگاه

که ز چشم ترم جداست نگاه

چشم گو باز شو کجاست نگاه

کور را مسح دست و پاست نگاه

حیرتست این که بر هواست نگاه

انتها حیرت ، ابتداست نگاه

ورنه هر جا رسد گداست نگاه

که ترا بر پر هماست نگاه

گر کند احولی بجاست نگاه

گرد پرواز رنگ ماست نگاه

شمع را رشتهٔ بقاست نگاه

بر رخ اوست هرکجاست نگاه

چه توان کرد نارساست نگاه