آفت است اینجا مباش ایمن ز سر برداشتن

بر فلک آخر نخواهی رفت ای مشت غبار

شرم دار از فکر گیر و دار اسباب جهان

جانکنیها در کمین نامرادی خفته است

آگهی دست از غبار آرزو افشاندن ست

همچو شبنم بی کمند جذبهٔ خورشید عشق

از بساط وحشت این دشت چون ریگ روان

پیش لعلش دیده خجلت آشیان خیرگی ست

چون جرس از درد دل پر بیدماغ افتاده ایم

پستی فطرت چه امکان ست نپذیرد علا ج

شکوهٔ اسباب تا کی زندگانی مفت نیست

ششجهت بیدل غبار رنگ سامان چیده است