رنگ آرام برون تاخته ازپیکر ما

خفته پرواز در آغوش شکست پر ما

با عرق می چکد از جبههٔ خودگوهر ما

بی تأمل نگذشته ست کسی از سر ما

گل خمیازه توان چید ز خاکستر ما

می کند روز سیه گریه به چشم ترما

چون خموشی نفس سوخته شد جوهرما

چون شررگم شده در سنگ پی اختر ما

نخلیده ست مگر در دل خود نشتر ما

هیچ نقشی نبرد سادگی از دفتر ما

دل سنگین نشود همچوگوهر لنگر ما

تا قفس می رسد اندیشهٔ مشت پر ما

هرکه شد آب ز درد تو، گذشت ازسر ما

بی گداز دو جهان پر نشود ساغر ما