حیرت حسنی است در طبع نگه پرورد ما

مفت موهومی ست گر ما نام هستی می بریم

ما به هستی از عدم پر بی بضاعت آمدیم

یک تأمل چون نفس بر آینه پیچیده ایم

دفتر ما هرزه تازان سخت بی شیرازه است

چون سحر بیهوده از حسرت نفسها سوختیم

نسخهٔ وحشت سواد چشم آهو خواندهایم

شعله راخاکستر خودهم کم ازشمشیر نیست

چون جرس عمری تپیدیم وز هم نگداختیم

بیدل اقبال ضعیفیهای ما پوشیده نیست