غزل شمارهٔ ۱۶۰۰
چمن دلی که به یاد تو آشنا گردید
فلک سری که به پای تو جبهه سا گردید
کسی که دست به دامان التفات تو زد
مقیم انجمن سایهٔ هما گردید
حضو ر خاک جناب تو دارد اکسیری
که نقش پا ز خیالش جبین نما گردید
چو بیدل آنکه غبار ره نیاز تو شد
به چشم هر دو جهان ناز توتیاگردید
