حسرت امشب آه بی تأثیر روشن می کند

چون چراغ گل که از باد سحر گیرد فروغ

بر بیاض صبح منقوش است نظم و نثر دهر

چون بنای موج پرداز از شکستم داده اند

ای شرر مفت نگاهت جلوه زار عافیت

بی ندامت حلقهٔ ماتم بود قد دوتا

گر خیال آیینه دار اعتبار ما شود

گرمی هنگامهٔ امکان جلال عشق اوست

بگذر از صیادی مطلب که صحرای امید

بیدل از فانوس، زخم عافیت را نور نیست