محبت ستمگر نباشد نباشد

دل جمع مهری ست برگنج اقبال

شکوهی که دارد جهان قناعت

دلی می گدازم به صد جوش مستی

در افسردنم خفته پرواز عنقا

هوس جوهر تربیت نیست همت

چه حرف است لغزش به رفتار معنی

به جایی که باشد عروج حقیقت

چنان باش فارغ ز بار تعلق

یقینی که از شبههٔ دوربینی

به خویش آشنا شو چه واجب چه ممکن

پیامی ست این اعتبارات هستی

از آن آستان خواه مطلوب همت

ز اعداد خلق آن چه وامی شماری

اثر نامدارست ، ز آیینه مگذر

چه دنیا چه عقبا خیالست بیدل