شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۱۱۲۵
بیدل دهلوی
بیدل دهلوی( غزلیات )
52

غزل شمارهٔ ۱۱۲۵

چنین گر طیع بیدر ت به خورد و خواب می سازد
به چشمت اشک را هم گوهر نایاب می سازد
ضعیفی دامنت دارد خروش درد پیدا کن
که هرجا رشته ٔ سازی ست با مضراب می سازد
درین میخانه فرش سجده باید بود مستان را
که موج باده از خم تا قدح محراب می سازد
جنون کن در بنای خانمان هوش آتش زن
همین وضعت خلاص از کلفت اسباب می سازد
نفس را الفت دل نیست جز تکلیف بیتابی
که دود از صحبت آتش به پیچ و تاب می سازد
چو صبحی کز حضور آفتاب انشا کند شبنم
خیال او نفس در سینهٔ من آب می سازد
چنین کز سوز دل خاکستر ایجاد است اعضایم
تب پهلوی من از بوریا سنجاب می سازد
به برق همت از ابرکرم قطع نظرکردم
تریهای هوس کشت مرا سیراب می سازد
به هجران ذوق وصلی د ارم و بر خویش می بالم
در آتش نیز این ماهی همان با آب می سازد
درین محفل ندارد بوی راحت چشم واکردن
نگاه بیدماغان بیشتر با خواب می سازد
ندارد بزم امکان چون ضعیفی ، کیمیاسازی
که اجزای غرور خلق را آداب می سازد
تواضعهای ظالم مکر صیادی بود بیدل
که میل آهنی را خم شدن قلاب می سازد