پردهٔ دیده و دل فرش ادب باید کرد

ناله را بدرقهٔ سعی طلب باید کرد

الم بیکسیی هست سبب بایدکرد

گوهر جان به هوس تحفهٔ لب باید کرد

روزها در قدم زلف تو شب باید کرد

جز دمی چند که ایثار تعب بایدکرد

این شکر قابل آن نیست که تب بایدکرد

فکر خود کن گرت اندیشهٔ رب باید کرد

هر چه آید ز تو کاری ست عجب باید کرد

درد هم مفت تماشاست طرب باید کرد