شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۱۰۵
بیدل دهلوی
بیدل دهلوی( غزلیات )
169

غزل شمارهٔ ۱۰۵

خیال قرب غفلت دوری ازانس است محرم را
تبسم های گندم چین دامن گشث آدم را
حوادث کج سرشتان را نبخشد وضع همواری
بود مشکل کشاکش ازکمان بیرون برد خم را
ز جرأت قطع کن گر مرد میدانگاه تسلیمی
که تیغ اینجا برشها می شمارد ریزش دم را
سراغ از هرچه گیری بی نشانی جلوه ها دارد
غبار وحشتی از بال عنقاگیر عالم را
ز تحریک مژه بر پرده های دیده می لرزم
که نوک خامه ازهم می شکافد صفحهٔ نم را
اگر ازگرد راهت چشم آهو سرمه بردارد
تحیر همچوتار شمع سوزد جوهر رم را
درین محفل ندارد عافیت وضع ملایم هم
اگربستروگربالین همان زخم است مرهم را
به چشم شوخ تاکی عیب جوی یکدگربودن
مژه برهم زنید وبشکنید آیینهٔ هم را
درین گلشن نقابی نیست غیر از شرم پیدایی
به عریانی همان جوش عرق پوشید شبنم را
کج اندیشان ندارند آگهی از راستان بیدل
ز انگشت است یک سر میل کوری چشم خاتم را