خود شنیدی حدیث اشرف خر

بود تاتار زاده ای نادان

نه کیاست نه مردمی نه شرف

پس مرگ حسن برادر خوبش

آذر آبادگان مسخر داشت

از دنائت به گنج شد طالب

ز ستم ، کار خلق یکسره کرد

هرکه زر داشت زار شدکارش

آن که زرخرده ای به دامان داشت

وانکه دانگی بدست آوردی

زان فقیران کسی که دیده شدی

همچو گل هر که در میان زر داشت

در درازای ده دوازده سال

زر پیاپی بدست آوردی

ظلم اشرف ز حد و مر بگذشت

همه همسایگان شدند آگاه

میر قپچاق بود جانی بیک

حمله ور شد به آذرآبادان

شد گرفتار و کشته شد اشرف

شد به وزر و وبال آغشته

هفتصد بد به سال و پنجه و هشت

مثلی گشت کار اشرف خر