شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
فقرۀ ۸۹
ملک الشعرای بهار
ملک الشعرای بهار( ارمغان بهار )
67

فقرۀ ۸۹

به خواسته و چیزگیتی گستاخ مباش ، چه خواسته و چیز ( مال و منال ) گیتی ایدون همانا چون مرغی است که ازین درخت بر آن درخت نشسته و به هیچ درخت نپاید.
به گنج و به کالای گیتی مناز
که کالای گیتی نپاید دراز
چو مرغی است گنج زر و خواسته
جهان چون یکی باغ آراسته
ز شاخی به شاخی برآید همی
به یک شاخ هرگز نپاید همی