84
فقرۀ ۲
پسر من ! کرفک اندیش بوی ، نه گناه اندیش ، چه مردم تا جاودان زمان زنده نی ، چه چیز که آن مینوی ( است ) ، بایستنی تر ( پاینده تر)
که جان پدرکرفه اندیش باش
بی آزار و به دین و خوش کیش باش
چو باید شدن زین جهان ای پسر
نگر تا به مینو چه بایسته تر
نباشدکس اندر جهان دیرپای
همان مینوی کرده مانده بجای