شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
فقرۀ ۱۰۸
ملک الشعرای بهار
ملک الشعرای بهار( ارمغان بهار )
65

فقرۀ ۱۰۸

دست از دزدی و پای از بی خویشکاری رفتن و منش از وارونگی و کجی بازدار، چه کسی که او کرفه کند پاداش یابد و کسی که گنا کند بادافراه برد.
به دزدی مبر دست و ستوار باش
منش را ز پستی نگهدار باش
مبر تاب هرگز تن ازکارکرد
که ازکارکردن شود مرد، مرد
ز بی خویشکاری نگهدار پای
که بیکارگی هست پتیاره زای
به هرکار پاداشنی همره است
گنهکاره را سخت بادافره است