داغ مرا تازه تر کن

برشکن و زیر و زبر کن

نغمهٔ آزادی نوع بشر سرا

پر شرر کن

آشیانم داده بر باد

شام تاریک ما را سحر کن

ابر چشمم ژاله بار است

شعله فکن در قفس، ای آه آتشین!

جانب عاشق، نگه ای تازه گل! از این

مرغ بیدل! شرح هجران مختصر، مختصر، مختصر کن

عهد و وفا پی سپر شد

هر دو دروغ و بی اثر شد

قول و شرافت همگی از میانه شد

دیده تر شد

زارع از غم گشته بی تاب

جام ما پر ز خون جگر شد

از قویدستان حذر کن

ساقی گلچهره! بده آب آتشین

ناله برآر از قفس، ای بلبل حزین!

کز غم تو سینهٔ من پرشرر، پرشرر، پرشرر شد