شاها تا کی بود بهار گرسنه

خرمگس و عنکبوت و پشه و زنبور

آنکه کند سفلگی شعار، بود سیر

سکهٔ قلب خراب سیر ولیکن

دشتی و زوار و شیروانی سیرند

کوشش و ایران غنی و سیر ولیکن

یک نفر از پرخوری کند قی و پیشش

دزد وطن هست سیر و آن که همه عمر

آن که بود چاپلوس و جاهل و بی دین

وان که تملق نگفت و در همه حالی

دشمن ایران به یک قرار بود سیر

وای به باغی که جغد و زاغ در آن سیر

سیران مستوجب عنایت شاهند

هیچ ندیدم خدای را که گذارد

گرسنگی لازم است لیک روا نیست