شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
فی الموت
عطار
عطار( وصلت نامه )
121

فی الموت

تا کی به نظارهٔ جهان خواهی زیست
فارغ ز طلسم جسم و جان خواهی زیست
یک ذره به مرگ خویشتن برگت نیست
پنداشتهٔ که جاودان خواهی زیست