شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
خاتمه الکتاب
عطار
عطار( پندنامه )
86

خاتمه الکتاب

هر که آرد این نصیحتها بجای
در دو عالم رحمتش بخشد خدای
ور نیارد این وصیت را بجا
دور ماند بی شکی او از خدا
یا الهی رحم کن بر ما همه
عفو کن جمله گناه ما همه
عاجزیم و جرمها کرده بسی
نیست ما را غیر تو دیگر کسی
گر بخوانی ور برانی بنده ایم
هرچه حکم تست از آن خرسنده ایم
رحمت حق باد بر روح آن کسی
کین نصایح را بخواند او بسی