شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
در بیان آن کس که دوستی را نشاید
عطار
عطار( پندنامه )
101

در بیان آن کس که دوستی را نشاید

دوست گر باشد زیانکار ای پسر
رو طمع زان دوست بردار ای پسر
هر که می گوید بدیهای تو فاش
دوست مشمارش بدو همدم مباش
دوستی هرگز مکن با باده خوار
از چنان کس خویشتن را دور دار
منعمی گر می کند منع زکات
دور از وی باش تا داری حیات
ای پسر از سود خواران دور باش
خصم ایشان شد خدای نور پاش
دورشو زان کس که خواهد از تو سود
گر سر خود بر قدمهای تو سود
آنکه از مردم همی گیرد ریا
زینها او را نکویی مرحبا