پیش حق میکرد آه و یاربی

بر لب دوزخ خوشی گیرم قرار

خلق را میرانم از دوزخ ز دور

در بهشت جاودان ساکن شوند

گفت تو خاموش بنشین هان و هان

تا کنندت خلق عالم سنگسار

گفت هان و هان چه گفتم ناصواب

برگشایم بر سر خلقان زفان

کز همه عالم کست نکند سجود

با دلی پرغصه و درد آمدم

ای همه تو پس چه میخواهی ز من

در خور یک تارهٔ مویم بود

جرم جمله کم ز یک شبنم فتاد

تو بکن نیز آنچه آید از کریم