گاه گاهی سوی شهر آمد ز دشت

خوش باستادی و میکردی نظر

میدویدندی همه سر پر هوس

خیره گشتی زان همه جوش و خروش

سیر گشتی هم ز خاص و هم ز عام

وز سر حیرت بگفتی وای وای

هست چندین دبه میآرد دگر

میخرد آن را که باید دبهٔ

گر سلیمانی برو زنبیل باف

زانکه بر دبه نیاید درز خوب

دبه در پای شتر افکندهٔ

دبدبه از دبه و زنبیل تست

جان بدادی وندادی نان بکس

می نیاسائی ز کار خود همی

نیست این دین محمد ای پسر