روغن ایمان مریزان تو به دیک

اوستادم هم مراتعظیم کرد

وز معارف نقد اسرار زمان

دشمنانت را سر و تن گو مباد

از تو روشن گشته ایمانم یقین

در میان باغ جان گلشن شده

و آنگهی دنیا و دین در باختم

از من این دم این سخن را گوش داد

از وجود خویش کی یا بی خبر

تا شود سرّنهانت آشکار

همچو عطّار از طریق چست شو

تو یقین میدان که او خود را ندید