شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۷۸۶
عطار
عطار( غزلیات )
51

غزل شمارهٔ ۷۸۶

چون خط شبرنگ بر گلگون کشی
حلقه در گوش مه گردون کشی
گر ببینی روی خود در خط شده
سرکشی و هر زمان افزون کشی
گفته بودی در خط خویشت کشم
تا لباس سرکشی بیرون کشی
خط تو بر ماه و من در قعر چاه
در خط خویشم ندانم چون کشی
گر بریزی بر زمین خونم رواست
بلکه آن خواهم که تیغ اکنون کشی
لیک زلفت از درازی بر زمین است
خون شود جانم اگر در خون کشی
می کشی در خاک زلفت تا مرا
هر نفس در بند دیگرگون کشی
چون منم دیوانه تو زنجیر زلف
می کشی تا بر من مجنون کشی
دام مشکین می نهی عطار را
تا به دام مشکش از افسون کشی