شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۲۰۷
عطار
عطار( غزلیات )
66

غزل شمارهٔ ۲۰۷

هر که را عشق تو سرگردان کرد
هرگزش چارهٔ آن نتوان کرد
چارهٔ عشق تو بیچارگی است
هر که بیچاره نشد تاوان کرد
سر به فرمان بنهد خورشیدش
هر که یک ذره تو را فرمان کرد
چون به زیبایی آن داری تو
این چنین عاشق زارم آن کرد
چشم خون ریز تو از غمزهٔ تیز
چشم این سوخته خون افشان کرد
چه کنی قصد به خونم که دلم
خویش را پیش رخت قربان کرد
جان عطار تو خود می دانی
که هوایت ز میان جان کرد