از آن دو عارض سوسن نمای لاله اثر

ز فرقت رخ او بسکه خون همی بارم

بنفشه رویم و سیمین سرشک از آنکه بتم

عدوی عنبر و خصم شمامه گشتم ، از آنک

غلام آن لب چون گوهر بدخشانم

لبش ز گوهر و بیجادۀ بدخشانی

اگر بخون من بی گناه قصد کنی

و گر ز داوری خون من نیندیشی

اگر چه بی طربم در غم تو ، بس باشد

امیر احمد بن عاصم آنکه همت او

گمان من بحقیقت چنین بود که یکیست