سهل گفتی به ترک جان گفتن

جان فرهاد خسته شیرین است

دوست می دارمت به بانگ بلند

وصف حسن جمال خود خود گو

تا به حدی است شکر دهنت

گر نبودی کمر، میانت را

ز آرزوی لبت عراقی را