عاشقان ره به عشق می پویند

از می عشق اگر چه بی خبرند

از شراب الست مستانند

از می شرق دوست مست شدند

خویشتن را ز دست از آن دادند

از می نیستی چو بی خبرند

عشق را رهگذر دل و جان است

دلم این مستی از الست آورد

دوست آنجا نظر چو بر ما کرد

این صفا زان نظر پدید آمد

آرزومند آن نظر ماییم

شده در هر دلیش پیوندی