نه وصل توام نمود رویی

آویخته جان من به مویی

هر لحظه به تازه جست و جویی

دانم نرسد به بنده بویی

مزار تو، کم ز آرزویی

افگنده به هرزه های و هویی

زیر خم زلف تو چو گویی