شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۱۲۵
عراقی
عراقی( غزلیات )
78

غزل شمارهٔ ۱۲۵

نیم چون یک نفس بی غم دلم خون خوار اولی تر
ندارم چون دلی خرم، تنی بیمار اولی تر
نیابد هر که دلداری، چو من زار و حزین اولی
نبیند هر که غمخواری، چو من غمخوار اولی تر
دلی کز یار خود بویی نیابد تن دهد بر باد
چنین دل در کف هجران اسیر و زار اولی تر
وصال او نمی یابم، تن اندر هجر او دارم
به شادی چون نیم لایق، مرا تیمار اولی تر
چو درد او بود درمان، تن من ناتوان خوشتر
چو زخم او شود مرهم، دلم افگار اولی تر
چو روزی من از وصلش همه تیمار و غم باشد
به هر حالی مرا درد و غم بسیار اولی تر
دلا، چون عاشق یاری، به درد او گرفتاری
همی کن ناله و زاری، که عاشق زار اولی تر
هر آنچه آرزو داری برو از درگه او خواه
ز هر در، کان زند مفلس، در دلدار اولی تر
عراقی، در رخ خوبان جمال یار خود می بین
نظر چون می کنی باری به روی یار اولی تر