شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۳۳۱
انوری
انوری( رباعیات )
59

رباعی شمارهٔ ۳۳۱

چون پای همی تحفه برد هر جایم
وز پای به پای آمدنی می آیم
دستم شکند فلک من این را شایم
آری چو گزیز نیست باری پایم