شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۲۶۸
انوری
انوری( رباعیات )
90

رباعی شمارهٔ ۲۶۸

تا دست طمع بشستم از عالم خاک
از گرد زمانه دامنی دارم پاک
امید بقا یکی شد و بیم هلاک
چون من ز جهان برفتم از مرگ چه باک