شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۸۳
انوری
انوری( مقطعات )
104

شمارهٔ ۸۳

به خدایی که بذل جان او را
پایهٔ اولین احسانست
کمترین پایه لطف و صنعش را
باد نوروز و ابر نیسانست
که مرا در فراق خدمت تو
زندگانی و مرگ یکسانست
از هر آسانیی که بی تو بود
خاطر و طبع من هراسانست
می کشم در فراق سختیها
هجر یاران به گفتن آسانست
دل و جان تا مقیم خوارزمند
وای بر تن که در خراسانست
خوشدلی در جهان طمع کردن
هم ز سودای طبع انسانست