81
شمارهٔ ۳۸۲ - در شکایت اهل زمان
روبهی می دوید از غم جان
روبه دیگرش بدید چنان
گفت خیرست بازگوی خبر
گفت خر گیر می کند سلطان
گفت تو خر نیی چه می ترسی
گفت آری ولیک آدمیان
می ندانند و فرق می نکنند
خر و روباهشان بود یکسان
زان همی ترسم ای برادر من
که چو خر برنهندمان پالان
خر ز روباه می بنشناسند
اینت کون خران و بی خبران