شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۸۰
انوری
انوری( غزلیات )
55

غزل شمارهٔ ۸۰

روی تو آرام دلها می برد
زلف تو زنهار جانها می خورد
تا برآمد فتنهٔ زلف و رخت
عافیت را کس به کس می نشمرد
منهی عشق به دست رنگ و بوی
راز دلها را به درها می برد
وقت باشد بر سر بازار عشق
کز تو یک غم دل به صد جان می خرد
بر سر کوی غمت چون دور چرخ
پای کس جز بر سر خود نسپرد
هست دل در پردهٔ وصل لبت
لاجرم زلف تو پرده اش می درد
پای در وصل لبت نتوان نهاد
تا سر زلف تو در سر ناورد
گویمت وصلی مرا گویی که صبر
تا دلم آن را طریقی بنگرد
جمله در اندیشه سازی کار وصل
تا تو بندیشی جهان می بگذرد
وعده را بر در مزن چندین به عذر
زندگانی را نگر چون می برد
گویی از من بگزران ای انوری
چون کنم می نگزرد می نگزرد