شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۳۹
انوری
انوری( غزلیات )
73

غزل شمارهٔ ۳۹

هرکس که غم ترا فسانه ست
دستخوش آفت زمانه ست
هرکس که غم ترا میان بست
از عیش زمانه بر کرانه ست
تو یار یگانه ای و بایست
یار تو که همچو تو یگانه ست
عشق تو حقیقت است ای جان
معلوم دلی و در میانه ست
در عشق تو صوفی ایم و ما را
دیگر همه عشقها فسانه ست
ما را دل پر غمست و گو باش
اندی که دل تو شادمانه ست
درد دل ما ز هجر خود پرس
هجران تو از میان خانه ست
دارم سخنی هم از تو با تو
مقصود تویی سخن بهانه ست
به زین غم کار دوستان خور
وین پند شنو که دوستانه ست