حسن تو کمال خوبرویی

هردم ز تو فتنه ای به نویی

چونان که دلت به تنگ خویی

یارب تو از این همه چه جویی

الحق تو کنی خود آنچه گویی

گفتم تو کجا و در چه کویی

تا چند ز یک سخن که گویی

کز عشوه تو در جوال اویی