65
غزل شمارهٔ ۳۱۳
باز آهنگ بلایی می کنی
قصد جان مبتلایی می کنی
با وفاداری که دربند تو شد
هر زمان قصد جفایی می کنی
کی شود واقف کسی بر طبع تو
زانکه طرفه شکلهایی می کنی
گه گهی گر می کنی ما را طلب
آن نه از دل از ریایی می کنی
کیمیای وصل تو ناید به دست
زانکه هر دم کیمیایی می کنی
هست هم چیزی درین زیر گلیم
یا مرا طال بقایی می کنی
گردی از عشاق کشتن شادمان
راست پنداری غزایی می کنی