59
غزل شمارهٔ ۱۴۳
دست در روزگار می نشود
پای عمر استوارمی نشود
شاهد خوب صورتست امل
در دل و دیده خوار می نشود
روز شادی چو راز گردونست
لاجرم آشکار می نشود
هیچ غم را کران نمی بینم
تا دو چشمم چهار می نشود
پای برجای نیست حاصل دهر
عشق از آن پایدار می نشود
هیچ امسال دیده ای هرگز
که دگر سال پار می نشود
پر شد از خون دل کنار زمین
واسمان دل فکار می نشود
شاد می زی که در عروسی دهر
رنگ چندین به کار می نشود
یک تسلیست وان تسلی آنک
مرگ در اختیار می نشود
خرم آن کس که نیست بر سر خاک
تا چنین خاکسار می نشود
انوری در میان این احوال
هیچکس بر کنار می نشود