176
شمارهٔ ۴۲
بربود روزگار تو را از کنار من
وز تن ببرد داغ فراقت قرار من
جفت دگر کسی و غمان تو جفت من
یار دگر کسی و فراق تو یار من
تو شادمانه جای دگر بر مراد خویش
وینجا به جان رسیده زعشق تو کار من
تا از کنار من تو کرانه گرفته ای
بی خون دل نبود زمانی کنار من
هر جایگاه که روزی با تو نشسته ام
آن جایگه شدست کنون غمگسار من