نگارا ماه گردونی سوارا سرو بستانی

اگر گردون بود مرکب به طلعت ماه گردونی

به آن زلفین شورانگیز مشک اندوده زنجیری

چو در مجلس قدح گیری بهار مجلس افروزی

زجان عاشق بی دل هزار آتش برانگیزی

دو چشم من همی یاقوت و مروارید از آن بارد

رخم زرین همی دارد زنخدان و بناگوشت

دلم بربودی ای دلبر وگر جان نیز بِربایی

هم از دیدار تو شادم هم از هجرانِ تو غمگین

به زیبایی و دل بردن تورا روزی است از هرکس

خداوند ولی نعمت محمد مَفخَر دولت

جز او در ملک شاهنشه که دارد بهرِ فیروزی

به دولت نیستش ثانی و با سلطان دین پرور

خداوندا دلت پاک است و جان پاک است همچون دل

فریدون و سلیمان را قوی بود اختر و طالع

تو را نزدیک شاهنشاه هم قَدْرست و هم حشمت

عراق از تو سرافرازد که خورشید عراقی تو

زبهر آنکه تعویذی کنی برگردن اسبان

بزرگانند در اقبال و در معنی همه دعوی

زبس کردار با معنی که هر ساعت پدید آری

سخارا منزلت دادی سخن را قیمت افزودی

تورا عادت گهر بخشیدن است و روشنی دادن

همایون همتی داری و عالی دولتی داری

به سان روضهٔ فردوس بینم ملک شاهنشه

زبهر نامه دانستن بیاید نامه را عنوان

یکی ابری که در هر حال طوفان باری و نعمت

بداندیشان تو هستند اندر خاک چون قارون

ز تو دردست و درمان است حاسد را و ناصح را

غلامان تو را بینم به جود طائی و نعمان

خداوندا فتوت را یکی فتوی نمودستی

اگر صورت بود هرگز وجود جود و احسان را

ز بوبکر قهستانی همی یاد آورد هرکس

ز بس سیم و زر و جامه که تو دادی معزی را

زبس نعمت که فرمودی به نام شاعر مخلص

ز بهر شاعری کاو را پذیرفتی و بگزیدی

زبرهانی تورا فردا هزاران آفرین باشد

همیشه تا بود پیدا به حکم ایزد داور

تورا خواهم که جاویدان به کام دوستان باشی

ندیمان را عطای خویش هر روزی همی بخشی

تن آسانی و پیروزی و شادی مر تو را زیبد