بر تاج دین و دنیا فرخده باد و میمون

هرگز بزرگتر زو ننشست هیچ خاتون

با دولتی دگرسان با حشمتی دگرگون

زیرا که هست گردون در پیش قدر او دون

فرمان او رسیدست از نیل تا به سیحون

تا دولت مساعد بر عمر اوست مفتون

اسفندیار نازید از طلعت کتایون

کردست خسروان را دلها به شکر مرهون

در ملک چون سکندر در فتح چون فریدون

گفتی گرفت عالم سیل فرات و جیحون

وزلون و شکل پیلان چون کوه گشت هامون

وهم دعای او شد بهتر ز حرز و افسون

چون حمله برد سلطان بر دشمنان ملعون

بسیار سوختی دل بسیار ریختی خون

ناآمد از سپاهان محمود شاه بیرون

وز صلح هر دو خسرو نازنده گشت گردون

تا قد چون الف شان چفتیده گشت چون نون

پاینده باد ملکش تا جاودان هم ایدون

سلجوقیان ز سنجر عباسیان ز مأمون

کاری که تو سگالی باشد به خیر مقرون

خیرات کرد بی حد در روزگار هارون

خیر تو در خراسان نیکوتر آمد اکنون

خیر تو در زمانه از خیر اوست افزون

خیزد ز کوه و دریا یاقوت و در مکنون

نشگفت اگر برآری از خاک گنج قارون

تا سال و ماه باشد یارت خدای بی چون

دل را ز فضل یزدان سازی همیشه معجون

هرگه که در مدیحت یک بیت گفت موزون

تا ابر در زمستان گرید چو چشم مجنون

بدخواه هر دو دایم گریان و زار و محزون

وز دهر نامساعد بخت عدوت وارون

روزت همه مبارک عیدت همه همایون