ای تاج دین و دنیا ای فخر روزگار

ای از وَرَعْ چو مادر عیسی بلند قدر

ای مادر دو شاه چو سلطان و چون ملک

از یکدگر به دولت تو هر دو شادمان

در کار دختر و پسر هر دو پادشاه

آن ساختی زهدیه که هرگز نساختند

هرگز به دولت تو نبودست هیچ زن

در زهد و پارسایی با حشمت و جلال

گویی همه سعادت بودست بر فلک

خیری که تو به مرو و نشابور کرده ای

دیوار آن چو چرخ بلندست بی گزند

گشته ز بهر درس امامان در او مقیم

امروز هست شُکْر و ثنای تو بی قیاس

از اعتقاد توست که اندر جهان نماند

وز سرّ پاک توست که سلطان دادگر

وز فر بخت توست که آمد بر ملک

بنهان و آشکار تو با خلق چون یکی است

از بس که هست در دل تو رحمت وکرم

گر درخور تو بخت نثاری فرستدی

دنیا و دین تو داری قدرش همی شناس

آن بندگان که پیش تو خدمت همی کنند

وانان که نعمت تو به ایشان همی رسد

دیری است تا معزی خدمتگر شماست

درخورد خلعت است که امسال شعر او

ای آنکه روز و شب ز سه فرزند خرمی

بادی تو در سعادت با هر سه کامران

چون دولت تو یار و نگهدار عالم است

فرخنده باد بر تو به شادی هزار عید