شه مشرق ملک سنجر به دارالملک باز آمد

ز دارالملک غایب شد ز بهر فتح و پیروزی

اثرهای ملک سلطان چو دیبای منقش شد

چو سلجق صید گیر آمد چو یبغو جنگجوی آمد

از آن شد سوخته خصمش که کینش خصم سوز آمد

جمالش حق فروز آمد کمالش حق پژوه آمد

جهان از داد او پرگشت و خالی شد ز بیدادی

بداندیشان او رفتند و او باقی است تا محشر

اگرچه محترَز باشد ز دوران فلک مرگش

و گرچه حرص و آز ما فزون است از همه چیزی

طرب با جام زرینش به بزم اندر برابر شد

ز دولت بهرهٔ طبعش همه لهو و سرور آمد

روا باشد که عالم را نیاز آید به احسانش

ستم گرگ است و عدل او شبان است و جهان صحرا

به خورشید و به چرخ او را کنم تشبیه از آن معنی

سلاح و آلت او چون ز ایوان سوی میدان شد

خدنگ او چو باز آمد دل دشمن کبوتر شد

سر شمشیر او برندهٔ چنگال شیر آمد

کجا گرد مصاف او جهان شب کرد بر اعدا

گرفتار آمدند آخر به چنگ جنگیان او

ایا بخشنده کف شاهی که از احسان و از جودت

درفشت در خراسان و سپاهت بر در ماچین

اگر ملت ز بدعت در نشیب افتاد یکچندی

وگر دیدند یک چندی رعیت رنج و دشواری

ز طبع مدح گویانت به نزدیک خردمندان

به شعر اندر بود واجب به نامت ابتدا کردن

همیشه تا خبر باشدکه مر محمود غازی را

تو از دست ایاز خویش بستان بادهٔ روشن

اجازت ده به توقیع شریف خویش دولت را