شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
و چون نوبت ِ ملاحان...
احمد شاملو
احمد شاملو( مدایح بی صله )
138

و چون نوبت ِ ملاحان...

و چون نوبتِ ملاحانِ ما فرارسد
آن خونریزِ بیدادگر
در جزیره ی مغناتیس
بر دو پای
استوار بایستد
زخمِ آخرین را
خنجری برهنه به دندانش.
پس دریا
به بانگی خاموش
ایشان را آواز دردهد.
ملاحان
از زیباترینِ دختران
دست بازدارند
و در بالاخانه های محقرِ میکده ی بارانداز
به خود رها کنند،
خوابگردْوار
در زورق های زنگار
پارو بردارند.
و به جانبِ میعادِ مقدّرِ ظلمت
شتاب کنند.
آذرِ ۱۳۵۷
لندن