دست زی دست نمی رسد

که سدِّ سفاهتی سیمانی در میان است:

«ما» در ذهنت می گذرد «آن ها» بر زبانت

نگران و ترس ْمُرده

چون دهن بگشایی!

کابوست آشفته تر باد!

باشد که چو از خواب برآیی

تعبیرش را تدبیری کنی.

۱۱ خردادِ ۱۳۶۳