اگر دریچه دلت به باغ عشق وا شود

طبیب پشت پنجره نشسته تا دوا کند

به بال عشق چلچله پرد به اوج آسمان

ز پیله ای که بافته هزار دور گرد خود

از ازل بوده است عشق و تا ابد پاینده است

هر دلی در را به روی نور ایزد وا کند

می شود آگاه چون غرق محبت گردد او

منتهای عشق در راه محبت بندگی است

دل در هوای روی تو پرواز می کند

گفتی بخوان و صبحدم الهام شد غزل

آهنگ هر نفس که تو بر خاک می کشی

در این فضای بسته دل تنگ من گرفت

نگیر مرده در نظر شهید راه یار را

به شادی عمیق او بهشت غبطه می خورد

ز خاک او به هر دمی هزار لاله می دمد

ز بیم و غم رها شو و بیا میان معرکه

به نام خدای مجیب الدعا

تو که هر دعا را اجابت کنی

تو سروی بر قامت پست من

تویی صاحب قدرت بیکران

تو پر از عشق و صفایی تو به هر درد دوایی

تو خداوندی و شایستۀ هر حمد و ثنایی

تو به من لطف نمودی که در این باغ برویم

همه جا در پی یک جرعه از آن جام و سبویم

ای گرد بهادران بی چون

ای نور خدا علی اعلی

بر لشگر جهل و زور و تزویر

ای سنبل سقف آفرینش

عید نوروز و بهار آید و دل شاد شود

زنده گردند درختان و بروید گل نو

هفت سین ات تن سالم و سبکبالی جان

سربلندی همه جا، سادگی و سیری دل

یار سلام می کند شهر قیام می کند

عطف زمانه می رسد شعر و ترانه می رسد

پاک شوند سینه ها از اثرات کینه ها

جرم نمی کند کسی ملک بدون محبسی

طرب از خدا طلب کن و بیا به باغ شادی

به برون شب است و سرما لب پرتگاه وحشت

خطر است و سوز و ظلمت و درون شادخانه

به شرابخانه آی و بنشین کنار ساقی

به نام خدایی که روی زمین

خداوند نیلوفر و برگ یاس

خدایی که ریحان و گل آفرید

به هر نعمتی واجب آید سپاس

هر دم که بعد فاصله بیداد می کند

در کوچه باغ شادی شیرین خاطرات

کار خدا فضای مجازی وسیله شد

عرفان جاری از سرِ این چشمه زلال