چه می گویم که دردی بس الیم است

وصالش مونس و هجران ندیم است

وگر وصل، اتصالش مستقیم است

به حمدالله نه امّید و نه بیم است

چه می خواهی دل ما خود دو نیم است

برو گو مدعی گر خود کلیم است

مسلم گشته را دل ناسلیم است

که در فردوس الوان نعیم است

برون از حد فردوس و جحیم است

که ملک عاشقان ملکی قدیم است

اگر ناحق نداند حق علیم است

به یک نرخ است و سودایی عظیم است

چنان دانند کو مردی حکیم است

ز حکمت ها دلم اندک حلیم است